नदीहरू
स्तनले कविताहरू कोर्छन्
र, हृदयको बाँझो खनेर
क्षितिजले धरती टेकेर निदाएका
गीतहरू सुनाउँछन् ।
उक्लेर पहाडको निधारमा
पसिनाले जङ्गल भिजेका
कथाहरू लेख्छन्
उदास झुप्राहरूबाट
अभाव पखाल्न उठेका
खेतका लुला हातहरू
च्याप्प समातेर
दरिलो बनाउने आँट बाँड्छन्
र, गर्भमा हुर्किरहेका
थुप्रै बालक नदीहरूका
ढुकढुकीहरू सुनाउँछन्
सडकभरि दृष्टि बिच्छ्याएर
इन्द्रेणी सन्तानहरूका शिरमाथि
आकाशको छानो कस्छन्
र, आफ्नो खुम्चिएको
निधारका धर्साहरू उप्काएर
जीवनमा हिँड्नुपर्ने
लामा–लामा बाटाहरू देखाउँछन्
मूलहरूका भुलभुले आँखाहरू पुछेर
निरन्तरता र दृढताका
जीवन डोरीहरू बाट्न सिकाउँछन्
कहाँ भेटिएला नदीहरूलाई ?
झरनाको जस्तै लामो कपाल
सागरको जस्तै गहिरो आँखा
हिमालको जस्तै सुन्दर मुस्कान
जहाँ उभिइरहन्छ एउटा
गर्भिणी बिहान
त्यहीँ खोज्नु नदीहरूलाई !
नदीहरू
स्तनले कविताहरू कोर्छन्
दु:खका गीतहरूमा पनि
सुखका धुनहरू बुनिरहन्छन् ।
